Hayatla aramda gittikçe açılan bir mesafe var.
Gürül gürül akan şelalenin sesini de duyuyorum. Zaman olsa gerek bu diyorum.
Arka fonda devamlı akıp giden bir belirsizlik var.
Üzerinde sağlam durduğumuzu sandığımız zemin bu yüzden hep oynak.
Aklım karışık,yüreğim titrek.

'Kelebek ayları değil anları sayar,yeterince zamanı vardır.' Rabindranath Tagore

Başkalarına verdiği sırlarını unutabilir insan.
Ne zaman ki kendi kurallarını ihlal ettiğinde bir sebepten, sebep bir yana, kendi kendine verdiği sır olur bu kişinin ve asla unutulamaz bir suçluluk gizliliği olur bu. Cezası hep hatırlamaktır.

vermekten korktuğu için almamak

'Hayatta gaza basman gereken yerlerde basacaksın gaza' demişti biri bana.Tecrübeydi üstelik konuşan. İstedikçe sahip olabiliyordu çünkü insan.Vericiydi hayat.
Ve hayattan tüm alabileceklerini almalıydı insan.Sonra senden almaya başladıkça verebilecek birşeyleri olmalıydı insanın. Alıcıydı hayat.
Kendinden vermemek için aldıklarından verebilmeliydi zamanı gelince. Aldıklarının onda emanet olduğunu hep hatırlayıp kendini yitik zannetmeden.

Doğru olmayan zaman 'doğru zaman bu zaman mı'  diye düşündüğün andır. Çünkü, doğru olan zamanda zaten o şey olmaktadır.