Korkuyorum demedim.
Fakat,koktuğumu anladı ve 'korkma' dedi.
O anda korkuyor olmaktan çok utandım. Çünkü,korkabilmek onunda lüksü olabilmeliydi.İkimizde korkuyor olabilmeliydik aynı mutlu ve bizim olan gemimizi yüzdürürken bilinmeze.Ya da ben belirsizlikleri karşılama konusunda artık alıngan olmayarak ve bizi yaratanın aynı zamanda bizi koruyanda olduğunu unutmadan ve buna gerçekten inanarak ve güvenerek ve bundan cesaret alarak korkmamalıydım.Sana korkmadan destek olabilmeliydim.
Ben herşeyi bildiğini sanan bir korkağım,sen ise birşey bilmiyormuş gibi duran bir cesur bilgesin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder